De geliefde kapper is vorig weekend overleden in zijn woning in Julianadorp. Gelegenheid tot afscheid nemen was er na zijn heengaan niet, de uitvaart was ook besloten, meldde de familie. Maar wie hem een warm hart toedroeg kon afscheid van hem nemen op het moment dat hij, onderweg naar de uitvaart, langs de kapsalon werd gereden.
Honderden mensen gaven daar gehoor aan. De rouwstoet werd vrijdagmiddag rond 13.00 uur aan de Beatrixstraat verwacht, maar zeker een half uur daarvoor hadden zich ter hoogte van de kapsalon al drommen mensen verzameld, aan weerszijden van de weg. Politie, marechaussee, boa’s en verkeersregelaars waren ingeschakeld om de boel in goede banen te leiden.
,,Je merkt dat hij geliefd was’’, zegt een kennis van Oudijk. ,,Als je geen goed mens bent geweest, komen ze niet in zulke aantallen voor je opdraven.’’
’Ontzettend fijne vent’
Apotheker Roma Adasi staat in de rij voor het tekenen van het condoleanceregister, pal voor de kapsalon. Hij was aan de Beatrixstraat de directe buurman van de kapsalon maar heeft sinds begin dit jaar zijn eigen apotheek in Hoorn.
,,Ik ben inderdaad speciaal hiervoor even naar Den Helder gekomen. Dat moest ik gewoon doen. Robert Jan was een ontzettend fijne vent.’’
Applaus
Christiana Lobles is er met haar zoon Aiwen. ,,Mijn zoon heeft met Robert Jan op school gezeten’’, verklaart zij hun aanwezigheid. In de straat klinkt rond 13.00 uur applaus. De rouwstoet komt er aan, vanaf de kant van de bibliotheek.
Als de rest van het publiek dat doorheeft, zwelt het applaus aan. De rouwwagen met daarin het stoffelijk overschot van de kapper, maakt ter hoogte van de apotheek de draai en komt op de andere rijbaan voor de kapsalon tot stilstand.
Het applaus houdt aan. Een man met grijs haar buigt het hoofd, en prevelt wat. Aan de overkant van de straat worden tranen van wangen geveegd. Een groep helemaal in het zwart geklede kapsters, medewerksters van Robert Jan, zoekt snikkend troost bij elkaar. Een minuutje later komt de rouwstoet weer in beweging. Opnieuw applaus, menigeen pakt een zakdoek om de tranen te drogen. Dan is het napraten. Sommigen vallen elkaar in de armen, troost zoekend. ,,Wat een prachtig afscheid’’, zegt een mevrouw. ,,Hij was een geweldige kapper, een fijn mens. Ik ga hem missen.’’
