Het is rond half vijf, vrijdagmiddag. Dave van der Ree kust de kist waarin het ontzielde lichaam van zijn zoon Jason ligt. Het is een ontzettend emotioneel moment, op het parkeerterrein van uitvaartcentrum Oleahof.

Menigeen pinkt een traantje weg. Even later kruipt vader Van der Ree achter het stuur van de witte rouwauto. Hij rijdt zijn zoon zelf naar het crematorium in Schagen. Honderden personen zijn vrijdagmiddag aanwezig bij de uitvaart van Jason. De 19-jarige Nieuwedieper kwam onlangs om het leven bij een auto-ongeluk op de Zanddijk.

Jason was een fervent crosser. Een oproep om met zoveel mogelijk motoren en quads naar de uitvaart te komen, was niet aan dovemansoren gericht. Om half vier staan diverse crossmotoren en scooters voor de deur van de snackbar aan de IJsselmeerstraat, ter hoogte van het uitvaartcentrum. De snackbar doet goede zaken. Langs de weg en bij de uitrit van het uitvaartcentrum staan al aardig wat belangstellenden. Het duurt echter nog even voordat de rouwstoet vertrekt. Het is nog ruim een uur wachten.

Het parkeerterrein van het uitvaartcentrum is stampvol auto’s. Aan de IJsselmeerstraat is parkeren niet meer mogelijk. Auto’s staan ook geparkeerd aan de Annie Romein Verschoorlaan.

Af en toe rijdt een motorfiets met ronkende motor het terrein van het uitvaartcentrum op. Voor het gebouw zelf staan al diverse kleurrijke crossmotoren. Motorcrossers, sommigen in vol crosstenue, maken een praatje met elkaar. Als er weer een motorfiets of quad bij komt, is het lastig elkaar te verstaan. Behalve crossmotoren zijn er ook grote wegmotoren: Honda, BMW, Harley Davidson…Zo’n twintig stuks.

Twee verkeersregelaars komen het terrein op. Bij de ingang overleggen zij met een jongeman in een zwart shirt. Hij heeft de regie van de middag in handen.

Veel vrienden en bekenden van de familie leven mee. Een vader vertelt dat zijn zoon en Jason jaren samen op school hebben gezeten. ,,Toen ik hoorde dat Jason bij het ongeval om het leven was gekomen, heb ik mijn zoon een bericht gestuurd. ’Heb je het gehoord, van het ongeval?’, vroeg ik. ’Hoezo’, vroeg hij. Toen dacht ik: ik kan hem beter bellen.’’ Hij kan zich de pijn van de familie nauwelijks voorstellen, maar weet dat het verlies van zijn eigen zoon ondraaglijk zou zijn. ,,Ik moet er niet aan denken’’, zegt hij op sombere toon.

Minutenlang

Voor het gebouw lopen een jongen en een meisje elkaar tegemoet. Zij zijn beiden in het zwart gekleed en vliegen elkaar in de armen. Minutenlang houden zij elkaar stevig vast. Het is gedeelde smart, maar zeker geen halve smart.

De regisseur spreekt de aanwezigen toe. Hij legt uit in welke volgorde de stoet straks vertrekt. Eerst de crossers, dan de rouwauto, daarachter de grote wegmotoren.

Verkeersregelaars hebben de straat afgezet. Niemand kan meer langs het uitvaartcentrum. ,,Het is goed geregeld, hoor’’, zegt een blonde jongedame. Iedereen wacht vol spanning op het moment dat de stoet het terrein af rijdt. Het lijkt een eeuwigheid te duren.

De kist met het lichaam van Jason wordt het uitvaartcentrum uit gedragen. Zijn motorfiets, met daarop zijn naam, staat vlak voor de uitgang geparkeerd. Nummer 771, staat er op. En ’Rockstar’.

Vader Dave stapt op de crossmotor. Terwijl de kist gereed staat om in de rouwauto geschoven te worden, geeft hij enkele keren vol gas. Even buigt hij het hoofd. Dan rijdt hij een rondje over het terrein. De kist gaat de rouwauto in. Dave van der Ree slaat de handen voor zijn gezicht, overmand door verdriet.

En dan is het tijd om te gaan. Tegenover de uitrit aan de IJsselmeerstraat staan de grote wegmotoren opgesteld. De motoren ronken. Ergens in de verte loeit een sirene. Een witte herdershond gooit zijn kop als een wolf in de lucht en huilt met de sirene mee.

Op het terrein beginnen de crossmotoren steeds luider te klinken. Een kleine drone legt vast wat zich daar allemaal afspeelt. Eerst rijden de crossmotoren het terrein af, gevolgd door de witte rouwauto. Dave van der Ree zit achter het stuur. Er wordt luid geapplaudisseerd.

Gescandeerd

Jasons naam wordt luidkeels gescandeerd. Je kunt zien dat al die steun, al dat medeleven, zijn vader erg emotioneert. De motoren sluiten aan en de stoet vertrekt naar Schagen. Het applaus wordt minder. Het geluid van de motoren en quads sterft langzaam uit. Jason heeft een prachtig afscheid gekregen.